Skóra końska Ogólne
Skóra końska nie jest już dziś tak powszechna, ponieważ na polach zastąpiły ją traktory, a na drogach pojazdy mechaniczne. Dlatego też tak niewiele skóry końskiej trafia już do rzeźni.
Skórę końską przetwarza się jako gładką skórę na buty i odzież. Skóra ta nazywana jest końską nappą, gdy jest prasowana, miękka, anilinowa.
Skóra kordowańska
Skóra ta pochodzi z zadu ciężkich koni zimnokrwistych. Kilka milimetrów pod powierzchnią skóry znajdują się dwa okrągłe kawałki tkanki łącznej. Posiada bardzo zagęszczoną strukturę włókien i jest także nazywane lustrem butt, shell lub lustrem Rossa. Skóra ta jest szczególnie trwała i mocna w tym miejscu. Ponieważ skóra Cordovan zawiera dużo tłuszczu, jest wodoodporna.
Kawałki skóry mają zazwyczaj rozmiar arkuszy A5–A3, dlatego są bardzo drogie. Podaż jest bardzo rzadka, gdyż nie ma już ciężkich koni roboczych, a konie hodowlane i sportowe nie są w stanie ich zastąpić.
Produkcja skóry Cordovan
Skóra jest garbowana roślinnie, dlatego jej ukończenie zajmuje około sześciu miesięcy. Dopiero w procesie garbowania okazuje się, która skóra nadaje się na buty, a która lepiej nadaje się na portfele, breloki i paski. Po 60 dniach garbowania skóry są suszone na szklanych taflach, a następnie ręcznie nacierane olejem.
Olej ten, zwany smarem, zostaje całkowicie wchłonięty przez skórę w ciągu kolejnych 90 dni przechowywania. Pod koniec procesu produkcyjnego skóra Cordovan uzyskuje swój szczególny połysk poprzez tzw. proces polerowania na połysk. Skóra kordowańska jest najpopularniejsza w Stanach Zjednoczonych. Proces produkcyjny został tam udoskonalony już jakiś czas temu. Można to zaobserwować po tym, że strona mięsna jest obrabiana na zewnątrz, ale na końcu pozostaje bardzo gładka i błyszcząca.
Źródła dodatkowe (dostęp 26.02.2019):
- leder-info(dot)de/index.php/Pferdeleder
- lederzentrum(dot)de/wiki/index.php/Pferdeleder
